Першы раз я была ў Росіцы на пачатку 2000-х гадоў, калі яшчэ толькі-толькі касцёл вярнулі вернікам. Быў люты, шмат снегу, мароз і холад-холад у касцёле… Памятаю, што за Iмшу змерзлі так, што ногі проста не йшлі. Але вярнуліся дамоў натхнёныя, з глыбокім супакоем у сэрцы і пачаткам асмыслення ахвяры ксяндзоў і трагедыі тых людзей, каторыя ў тыя жудасныя тры дні са святыні пайшлі у агонь.
